Prosta historia

                                                                                    Wstęp

          Pewnie zastanawiacie sie kim jestem, więc nazywam sie Edek. Z racji dość młodego wieku, i miernego wykształcenia nigdy nie pchałem się do szkół wyższych. Wiele lat zastanawialem się co moze wyprowadzic mnie z tego wyscigu szczurów by zaczerpnac powietrza i zobaczyc jak to jest życ, ale tak naprawdę to chcialem udowodnić wszystkim że jestem kimś. Tylko jak to zrobic nie mając grosza przy duszy i znajomych w wielkich korporacjach. Zawsze chcialem byc strażakiem, interesowałem się tym tematem od dłuższego czasu. Wszystko zaczęło się od pewnej przeprowadzki, i to wlasnie o tym będzie cala historia. Ale od początku.

                                                                               I 

           Odkąd pamietam mieszkałem i wychowywałem się na małej wsi niedalego Warszawy. Ojciec zajmowal sie pracą na roli która zapewniala nam optymalne warunki do życia. Z racji tego ze mama nie miala prawa jazdy, to nie miala sposobnosci by dojezdzac do miasta i rozpocząć pracy. W domu bylo duzo do roboty więc krzątala sie po ganku i prowadzila gospodarstwo domowe. Gospodarstwo to dobre słowo, bo dom był zbudowany w 1893 roku. Na wejściu każda nowa osoba która nigdy wczesniej nie miala z nim styczności witała się swoim czołem z nisko zawieszoną belką nośną. Po prawej stronie stała mała szafeczka na buty, bylo też lustro i dywan rozlozony wzdłuż pomieszczenia. Przykrywał on kafelki i jakąś klape do zejscia pod powierzchnię. Po lewej stronie byly wieszaki na kurtki a przyświecała temu słaba lampka naftowa która co noc żarzyla się w oknie doświetlając domownikom chcącym wyjsc na zewnątrz malutkie, ciemne pomieszczenie. Na scianach duzego pokoju byly polozone dębowe deseczki powycinane w przeróżne kształty, zdjęcia rodziny rozświetlał kominek który stał w rogu po lewej stronie zaraz przy wejściu. Meble które staly w izbie skladały sie głównie z antyków ściąganych na zamówienie z Gdańska . Byly praktycznie nie ruszalne, ciężkie a zarazem ładne. Zostały sprowadzone jeszcze przez babcie i dziadka i to w dodatku starego typu wozami konnymi. Pamiętam z ich opowieści że wyprawa trwała dwa dni i kosztowała niesamowicie duzo wysiłku bo to byla zima. Bardzo mroźna zima, zaspy siegały pasa, zaś wiele domów bylo zasypanych po same szyby. Pruszył śnieg, zupełnie jak dzisiaj.